Autor: gabi

dziś z ranarzecz się stała niesłychana , bo dostałam list od samego pana bociana , wiatr przez okno wpadł , ale co to takiego oprucz niego wpadła wręce mi koperta biała , a w niej list od samego pana bociana , otworzyłam go szybciutko , przeczytałam go cichutko . a w nim pisało tak moja droga panno zostaniesz poraz kolejny matką .

piękną dusze chłopcze masz , czy mi ją chłopcze dasz , ? , tęcze , podróże , dzikie i gwałtowne burze , ulewy i wichure , świat przy tobie nie jest już taki ponury , skradłeś serce mi , a z moich oczu płyną łzy , kolor nieba , płynące po niebie puszyste chmury , wyciągam ręce do góry , łapiąc słońce w dłonie swe , by tym wszystkim mogła bym nacieszyć się , łąki i pola biedrąki i motyle , dzikie zające ,bawiące się na nich małe bżdące , i my pośrud nich , trzymamy siię za dłonie ocierając swoje skronie , patrzymy , gdzieś tam hen w dal , gdzie jest inny raj , , gdzie jest inny świat , morza blask , na brzegu brzask , skarpy , groty i wodospady , to dla nas zatrzymał się czas , to dla nas kochany .

czy pamiętasz tamten czas , gdy podarowałeś mi różyczki czerwone trzy ? wtedy z oczu mych popłyneły szczęścia łzy , wypowiedziałeś w tedy słowa te , że kochasz nad życie tylko mnie i że chcesz na dobre i złe ze mną już być i wino słodkiezmną pić , księżyca w tedy blask rozświetlił moją zapłakaną twarz , otarłeś w tedy dłonią swą każdąmą małą łze i w tedy czule pocałowałeś mnie, w tedy przy tobie bezpieczna czułam się ,. lecz niestety różyczka ma kolce też ma i nadszedł ten okrutny czas , gdy rozdzielił nas , w tedy popłyneły goszkie łzy , nie ma już słowa już nazawsze razem tylko my , nie ma tego czerwonego , słotkiego wina , niestety wybiła ta okrutna czarna godzina , pozostały słone łzy i kolce w sercu mym .